کاریکلماتورهای حدیثه شریفی

• بعضی ها آب به دسته گل میدهند، و بعضی دسته گل به آب.
• وقتی شیشه ی عینکم خیس میشود، دچار “تردید” میشوم.
• از ترس اینکه آب از سرم بگذرد، شنا نمیکنم.
• دزدی که الکل خورده باشد، فاتحه ی خود را خوانده است.
• شراب، سرکه ی تازه به دوران رسیده است.
• در کشور” غنا” هم” فقیر” وجود دارد.
• کشاورز شکاک، بد برداشت میکرد.
• بی کاری،کار دست آدم میدهد.
• درخت نابارور، شرمندگی به بار آورد.
• ستاره ها به احترام خورشید آفتابی نمیشوند.
• دانش آموز تنبل به جبر اتحاد را آموخت.
• غم را به جان خرید، وقتی پولی برای خرید غذا نداشت.
• ای کاش چشم و هم چشمی ها هم از چشم بیفتد.
• آدم برفی برای خودکشی حمام آفتاب گرفت.
• پلک ویرگول نگاه است.
• خط قرمز ماهی ها، لب دریاست.
• قلب،عمری ایستادگی میکند برای نایستادن.
• بعضی با سردرد میسازند، و بعضی دردسر میسازند.
• کاکتوس، کرگدن ترین گل است.
• خوش به حال نابینایان، هیچکدامشان دهن بین نیستند.
• خوش بحال نابینایان (چشمشان) روز نمی بینند.
• چشم ها با زبان بی زبانی حرف میزنند و چیزی از قلم نمی اندازند.
• سنجابی که بلوطی پیداکرده بود، با دمش گردو میشکست.
• برای اینکه شیشه ی عمرم به این زودی ها نشکند با سنگدلان معاشرت نمیکنم.
• مادر بزرگم با کرم (آرایش) چهره شکسته اش را گچ گرفت.
• بی عشق سفره ی دلم بی نمک است.
• هنوز هم مدینه ی فاضله ام “شهر بازی” است.
• آچار فرانسه ساخت چین، دچار بحران هویت شد.
• دلم را سوزاند تا خودش روشن شود.
• روشنم کن، ترجیحا با برق چشمانت.
• کاش سرگرمی ها به جای سرم دلگرمم میکردند (دلم را گرم کنند).
• برای اینکه بهتر به حساب مردم برسد،”حسابدار” شد.
• غوره نشده توقع مویز داشت، جوانی که تکیه بر جای بزرگان میزد.
• حالم “ردیف” میشود، اگر قافیه “تو” باشی.
• برای به آزاد راه رفتن ماشین ها بال در می آورند.
• کله همه ی حباب ها باد دارد.
• شش ها با “آه” کشیدن خستگی در میکنند.
• “ها” بخاری سیار است.
• از ترس اینکه (او را) دور بزنند، به کسی میدان نمیداد.
• اشک، حمام روح است.
• گونه، بستر اشک است.
• عمق کاریکلماتورهایم را با سکوت تو اندازه گیری میکنم.
• سلطان قلبم شیر صفت است.
• به روی نامه هایی که به کشور هند میفرستم ” تمرهندی”میچسبانم.
• زد و خورد پشه یکطرفه است نیش میزند،خون میخورد.
• وقتی مهرت به دلم افتاد، چهره ام شکسته شد.
• نوشته هایم حرف ندارد.
• همه ی شعر ها “من دراوردی “هستند.
• برق چشمانت، مرا خشک کرد.
• تشنه ی محبت “سیرابی” ندارد.
•  گیرایی اش پایین نبود، فقط کمی “سخت گیر بود”.
• زالو روی بدن آدم های بانمک میماند، چون نمک گیر میشود.
• مجری گرسنه، حرف های مهمان برنامه را هضم میکرد.
• معتادی که ترک کرده عاشق نان خاش خاشی میشود.
• سجاده، جاده ایست که مقصد آن خداست.