نام‌ها، گویش‌ها و رفتارهای به جا مانده از سریال «چارخونه» در ذهن مخاطبان، سال‌ها مهاجرین افغانستانی را آزار داد و اینک بار دیگر این سریال پس از چندین سال در شبکه آی‌فیلم بر روی آنتن می‌رود.
به گزارش شیرین طنز، به نقل از خبرگزاری فارس، در بخش فرهنگی سایت افغانستان خبرگزاری فارس، یادداشتی درباره مجموعه تلویزیونی «چارخونه» که سال ۸۶ از شبکه سه پخش شد، منتشر شده که متن کامل آن در ادامه می‌آید:
در پی اظهار تاسف و نگرانی برخی مهاجرین افغانستانی مقیم ایران از پخش مجدد سریال چهارخونه از شبکه آی فیلم، «جاوید حسینی» یکی از مهاجرین مقیم مشهد با انتشار یادداشتی در سایت افغانستان خبرگزاری فارس، به این موضوع واکنش نشان داد. متاسفانه بار دیگر سریال طنز «چارخونه» از یکی از شبکه‌های تلویزیونی واحد برون مرزی صدا و سیمای ایران پخش میشود. سریالی که هدف آن خنداندن و شاد کردن دل مخاطبان است اما غافل از این که این خنده و شادی به قیمت رنجاندن دل هزاران تن از مردمی ختم میشود که قرابت‌های دینی، فرهنگی، زبانی و جغرافیایی با ایرانیان دارند.
بار نخستی که این سریال از صدا و سیما منتشر شد، آشکارا مشخص بود که دل مهاجران افغانستانی مقیم ایران رنجیده است. در رفتار و گفتار شخصیت‌های طنز این سریال همان گونه که از کلمه طنز برمی‌آید، به گونه‌ای اعمال نظر شده تا مضحک شوند و جالب است که یکی از مهاجران افغانستانی سوژه طنز سریال است. «جواد رضویان» و تعدادی دیگر از بازیگران این سریال که نقش افغانستانی‌ها را ایفا می‌کنند، نام‌هایی را برگزیده‌اند که گرچه در بخش کوچکی از افغانستان مرسوم بوده اما در ایران مضحکند، لهجه این بازیگران نیز هیچ گونه سنخیتی با گویش‌های مردم افغانستان ندارد.
نام‌ها و گویش‌های به جا مانده از سریال چارخونه در ذهن مخاطبان، سال‌ها مهاجرین افغانستانی را آزار داد و اینک بار دیگر این سریال در شبکه «آی فیلم» منتشر میشود، شبکه‌ای که متاسفانه از اهداف آن جذب مخاطب خارجی است. اگر قرار باشد، مخاطب خارجی برای صدا و سیمای جمهوری اسلامی جذب شود، چه مخاطبی نزدیک‌تر از مردم افغانستان؟ اشتراک زبانی بین این دو حوزه جغرافیایی این امکان را فراهم می‌سازد که بدون نیاز به دوبله، تولیدات صدا و سیما را برای مخاطبان افغانستانی منتشر کرد اما افسوس و دریغ که در این راستا نه تنها مخاطبان افغانستانی نادیده گرفته شده‌اند بلکه سبب رنجش و رانش این مخاطبان فارسی زبان از یکی از شبکه‌های بین‌المللی جمهوری اسلامی شده‌است.
جالب است بدانیم هر چند در این سریال، مهاجرین افغانستانی به چشم افرادی دون پایه دیده شده‌اند اما شمار زیادی از فرهنگیان برجسته این کشور هم اکنون در جمهوری اسلامی اقامت دارند که قدر و منزلت بسیاری از آنان بر جامعه فرهنگی جمهوری اسلامی شناخته شده است. به گفته «محمد سرور رجایی» از فعالان فرهنگی افغانستان، جریان فرهنگی- ادبی مهاجران ساکن ایران در بین تمام مهاجران، در کشورهای دیگر و حتی با فعالیت‌های فرهنگی- ادبی داخل افغانستان قابل مقایسه نیست و همواره پیشرو و تأثیرگذار بوده است.
نکته دیگری که در این ایام شاهد آن هستیم، موجی از فعالیت‌ها توسط رسانه‌ها، فعالان فرهنگی و دولتمردان با هدف تألیف قلوب بیشتر بین میزبانان و مهاجران است. جای تاسف است که صدا و سیما در هنگامه این حرکت، عملکردی خلاف جهت را در پیش گرفته است. تأکید رهبر معظم انقلاب اسلامی بر وحدت بین مسلمانان می‌طلبد تا هر یک از مسئولان جمهوری اسلامی در حوزه کاری خود این فرمایش را نصب العین قرار دهند. با نگاهی دقیق و کارشناسانه به این سریال، اثرات منفی آن بر وحدت دو ملت در کوتاه مدت و دراز مدت مشخص میشود.
سزاوار نیست که نشاندن خنده بر لب مخاطبان، به بهای آزردن دل‌های مهاجران افغانستانی تمام شود. این مهاجران بخشی از پیکره امت اسلامی، این جغرافیا و این زبان هستند. امروز بیش از هر زمان دیگری به پیوند بین دو ملت افغانستان و ایران باید اهمیت داد زیرا تیغ‌های زیادی این پیوندها را هدف گرفته‌اند.
