از این‌ که بعد از خواندن این چند سطر در پشت جلد «با کاروان حوله»؛ کتاب را از فروشنده ابتیاع می‌کنید و مثل مردم عوام و کتاب‌نخوان آن‌را دوباره سر جایش در قفسه کتابفروشی‌ نمی‌گذارید؛ از شما سپاسگزاریم.

نام کتاب برگرفته از شعر فرخی سیستانی است که می‌گوید «با کاروان حله برفتم ز سیستان…» و همچنین کتابی از دکتر عبدالحسین زرین‌کوب با عنوان «باکاروان حله». محور توجه این کتاب، فرهنگ است و کاستی‌ها و معایب موجود در این حوزه که با استفاده از مطایبه و برجسته‌سازی بدان پرداخته شده است. کتاب دارای تنوع موضوعی است و همین امر استفاده عام از کتاب را ممکن ساخته است. کتاب به صورت تلویحی اشاراتی انتقادی به وضعیت نابسامان نقد در جریان شعر معاصر، ابتذال ترانه، تأثیر منفی کنگره‌های موضوعی در تولید و ترویج اشعار سطحی و نقش احتمالی آن‌ها در تضعیف شعر معاصر دارد.

«با کاروان حوله» در سه پرده و دو میان پرده تدوین شده است. پرده نخست «محفل انس» شامل مطالبی مانند «حال و احوال با خدا»، «گفت‌و‌گوی شیخ و شاعر در بستر سوزش شمع و پروانه»، «دیوانگی و عاقلی»، «عاشق پیشرفته ترکیب شیمیایی گازی لیلی» و «خشاب اعتراف» است. پرده دوم «فالنامه حافظ» (بی‌معنی) دربردارنده مطالبی چون «وصلت فرخنده»، «بر سر دو راهی»، «تکنیک‌های آخر بازی»، «یادآوری خاطرات»، «در محضر فلانی»، «امان از آشنا» و…‌ است. پرده سوم «کتاب‌سرا» شامل مطالبی مانند «باد حافظانه»، «بهار در پامنار»، «صیفی‌جات در آینه ادبیات»، «رمان فرانو، در گذر از تصلب انگاره‌های پدیدارشناسانه» و «محور عاشق و معشوق» است.