چهارم آبان ۱۳۷۱ مصادف با سالروز درگذشت استاد ابوالقاسم حالت است. به همین مناسبت شعر زیر از عباس خوش عمل کاشانی منتشر می شود :
مانند گلی بود که از آفت پاییز
پر پر شد و پژمرد ابوالقاسم حالت
تا غنچه ی لبخند نشاند به لب خلق
بس خون جگر خورد ابوالقاسم حالت
غیر از سخن عشق چه در نظم و چه در نثر
یک نکته نیاورد ابوالقاسم حالت
بود از پی ترویج صفا، نشر محبّت
هر گام که افشرد ابوالقاسم حالت
جان «باخت» که تا بارگه قدسی محبوب
بی واسطه ره «برد» ابوالقاسم حالت
جز راه سلامت که به سر منزل مقصود
پیوست، بنسپرد ابوالقاسم حالت
نور سخنش را ز کران تا به کران بین
چون شمع گر افسرد ابوالقاسم حالت
یک عمر ز میخانه ی اخلاص و تولّا
بخشید به ما درد ابوالقاسم حالت
اذناب «گل آقا» همه شاهد که دلی را
از خویش نیازرد ابوالقاسم حالت
زنده ست در آثار گران سنگ خود ای دوست
بیهوده مگو مرد ابوالقاسم حالت
۵ آبان ۱۳۷۱-شهر شهریار