شعر طنز “لف و نشر” عباس احمدی (مدیر دفتر طنز حوزه هنری قم) در بیست و دومین محفل طنز قمپز را در فیلم زیر می بینید :
با اجاه از سعدی شیرازی
لفّ و نشر
یک شب به هوای طلب فوت و فن شعر
رفتم شب شعری منِ استاد ندیده
تا اینکه از این راه شود شعر تَر من
مطلوب دل و دیده اصحاب جریده
دیدم چه مراعات نظیری است در آنجا
داخل شدم و حیرت من گشت عدیده
مردان همگی خشتک تقوی شده کوتاه
زن ها همگی مانتوی پندار دریده
بر بینی شان تیغ عمل خورده و لب ها
بوتاکس شده همچو انار ترکیده
بی فاصله شرعی اندر بغل هم
سام و سحر و سوسن و ساناز و سپیده
فی الجمله جویدندی و دادند و گرفتند
آدامس و دل و قلوه، فریدون و فریده
گفتم که عجب لفّی و نشری است مرتب
فردوسی طوسی هم از این سان نگزیده
من غرق تفکر شده بودم که به ناگاه
آهو بره ای همچو گل شاخه بریده
با نیت بد زد به دلم چشمک نابی
گفتم: برو ای شاعره خیر ندیده
از سوی دگر هلهله برخاست به ناگاه
گفتم چه شده؟ – حضرت استاد رسیده
آمد به جلو البته بر دوش مریدان
استاد که در نوع خودش بود پدیده
از مرتبه پشم زده طعنه به گوریل
پیش از جلسه شصت گرم شیره کشیده
می شد به یقین گفت که در مملکت شعر
یک تپه نمانده است که بر آن نپریده!!
تف کرد به چای خودش و خورد مریدی!
کی داده مراد ای پسر، آب طلبیده؟
القصه نشستیم در ان جمع، ولیکن
زان خیل ندیدیم کسی صاحب ایده
ترس من از این بود و یقین داشتم این را
کاین عقده بدل می شود آخر به عقیده
از آن طرف محفل یکدفعه به پا خاست
قرتی بچه ای لاغرک و رنگ پریده
بر هیکل خود کرده تتو عین تتلَو
بر بازوی خود عکس دو تا قلب کشیده
مویش فشن و دور سرش را زده با تیغ
چون مرتع سبزی که در آن گاو، چریده!
بالای تریبون شد و آنگاه چنین خواند:
طرفه غزلی (گرچه خودش گفت: قصیده!)
“ای یار وفا کرده و پیوند بریده
این بود وفاداری و عهد تو ندیده؟
در کوی تو معروفم و از روی تو محروم
گرگ دهن آلوده یوسف ندریده”
من داد زدم: این غزل حضت سعدی است
پیچیدبه خود مثل زن مارگزیده:
گفتا که شکایت کنم از دزدی سعدی!
بر صورت او هم بزنم چند کشیده
گفتم: دهدت عقل، خدا، زد به ملاجم
“رفتیم دعا گفته و دشنام شنیده!
شاعر : عباس احمدی
این اثر در بخش نظم نهمین جشنواره طنز سوره تقدیر شد :
منبع فیلم : کانال قمپز در تلگرام
