هر چند مردی که قرار بود همه کار ها را یک تنه انجام بدهد الان رفته ولی قرار نیست همه کارهای روی زمین مانده مثل ظرف شستن در خوابگاه های دانشجویی، تا ابد روی زمین بمانند و کسی اجرای آنها را گردن نگیرد. مثل همین داستان ریجستری که بعد از کلی سنگین و سبک کردن، امروز و فردا و کردن و رایزنی های با عزیزان قاچاقچی بالاخره وارد فاز اجرا شد و قرار است گوشی های همراه بالاخره ریجستر شوند.
آدم یاد حکایت خدا بیامرز سعدی می افتد. سعدی در حکایت بیست و چهارم از باب سوم کتاب گلستان چنین نوشته است: «دست و پا بریده‌ای هزار پایی بکشت. صاحب دلی برو گذر کرد و گفت: سبحان الله . . . با هزار پای که داشت چون اجلش فرا رسید، از بی دست و پایی گریختن نتوانست!» حالا حکایت گوشی های همراه این مملکت است. با وجود اینکه ۹۵ درصد گوشی های موجود در بازار قاچاق هستند و به صورت ته لنجی، کول بری، اتوبوسی، مسافری و یا خیلی شیک و مجلسی از مبادی «رسمی» به صورت «غیر رسمی» وارد مملکت شده اند، قرار است با طرح ریجستری سر و سامان بگیرند. هیچ راه گریزی هم نیست. چانه هم نزنید. مگر کیسه هوای خودرو است که بتوان هی از پلیس راهور برای نصب نکردنش مهلت گرفت؟! البته شاید فکر کنید این خبر استوک شده است و ملت دنبال خبرهای دسته اول هستند ولی قبول بفرمائید این داستان ریجستری حالا حالا ها ادامه دارد و اگر مثل قضیه ریز گرد ها، آلودگی هوای تهران و کلان شهر ها، نصب کیسه هوای خودرو های وطنی و … چند سالی طول نکشید گردن شکسته حقیر…
و اما ریجستری گوشی… حقیقت داستان این است که تا بحال ۲۵۰ طرح در مقابله با ورود گوشی های قاچاق به کشور طراحی ، تدوین، مصوب و حتی اجرا شده است ولی تاکنون هیچ کدام از آنها جواب نداده است. فلذا دوستان این بار تصمیم گرفتند دندان لق را یک بار برای همیشه بکنند و طرح ریجستری را اجرایی کنند. این طرح مربوط به ثبت گوشی ها در سامانه گمرک قبل از ورود به کشور است. در واقع گوشی ها باید توسط واردکننده در سامانه وزارت صنعت و معدن نیز به ثبت برسد تا زمانی که به مصرف کننده نهایی می رسد قابل رهگیری بر اساس کدفعال سازی در بازار باشد.در ضمن بنا به فرموده وزیر ارتباطات «طرح رجیستری تاکنون هیچ هزینه ای برای بازار تلفن همراه نداشته و نباید ریال اضافه ای بیش از ارزش واقعی گوشی به فرصت طلبان پرداخت نمایند.» البته عزیزان سود جو ، اصلاً به باید ها و نباید های بازار اقتصادی و افاضات مدیران و مسولان کشور کاری ندارند و اضافه دریافتی را حق مسلم خودشان می دانند! تازه شانس آوردیم خیلی از ادارات مثل همین مخابرات خودمان در اجرای این طرح شک و تردید داشتند وگرنه تابحال یک کیسه گل و گشاد و مَشتی، برای کسب درآمد از این بازار چرب و چیلی می دوختند!
با این وجود طرح ریجستری فعلاً در مرحله اجرا قرار دارد. خدا را چه دیدید… شاید این طرح جواب داد و معضل سایر کالاهای قاچاق هم که به صورت فله ای، دبه ای، گالنی، واگنی و حتی کانتینری وارد مملکت می شوند با اجرای طرح های مشابه حل شد. فقط ذکر این نکته ضروری است عزیزان قاچاقچی اساساً مثل ما به این آب باریکه کارمندی قانع نیستند و ممکن است در عوض قاچاق کالا، دست به اقدامات متهورانه پولساز دیگری بزنند و سرمایه ، سلامت و حتی جان مردم را به خطر بیاندازند. مثلاً به جای اختلاس مختصر از نظام بانکی مملکت، بانک را با خودشان ببرند؛ به جای جنگل خواری و آتش زدن چهار تا درخت برای ساخت ویلا، جنگل را منفجر کنند و برج بسازند؛ به جای خمیر مرغ با گوشت خر، سوسیس و کالباس تولید کنند یا زبانم لال با کشتی و قطار مواد مخدر و خاک بر سری وارد مملکت کنند و قس علی هذا …! در ضمن از قدیم گفته اند «یک کالای قاچاق بی خطر» بهتر از «یک کالای قاچاق پر خطر» است! از ما گفتن بود…
انتشار در روزنامه کلید
