خانمــی با همســــــرش گفــت اینچنیـــــن:
کای وجــــــودت مــــایه ی فخـــــر زمیــــــن!
ای که هستـــی همســـری بس ایــــده آل!
خواهشــــی دارم .. مکُــــن قال و مقـــــال!
هفــــت سیـــــن تازه ای خواهــــــم ز تـــــو
غیـــــــر خرج عیـــــد و … غیــــر از رختِ نو
“سین” یک، سیّاره ای، نامــــش پـــــراید
تا برانـــــــــم مثـــــــل بـــــرق و مثــــــل باد
“سین” دوم، سینــــه ریـــــزی پُر نگیـــــــن
تا پَــــرَد هــــوش از سر عمّـــــه شهیــــن!
“سین” سوم، یک سفـــــر سوی فـــــرنگ
دیـــــــــدن نادیــــــــده هـــــــای رنـگ رنـگ
“سین” چارم، ساعتی شیـــــک و قشنگ
تا که گویـــــم هست سوغـــات فرنــــــگ!
“سین” پنجـم، سمــــع دستـــورات مــن!
تا ببالــــــم مـــــن به خــود، در انجمــــن!
…
آنگه، آن بانـــــو، کمـــــــی اندیشــــه کرد
رندی و دوز و کلَـــــــــک را پیشــــــــه کرد!
گفــــــت با ناز و کرشمـــــه، آن عیـــــال!
من دو “سین” کم دارم، ای نیکـو خصال!
…
گفت شویش: من کنــــــــــون یاری کنم
با عیال خویـــــــــش، همکـــــاری کنم!
“سین” ششم، سنگ قبـــری بهر من!
تا ز من عبـــــــرت بگیرد مـــــــــرد و زن!
“سین” هفتم، سوره ی الحمد خوان …
بعد مرگــــــم، بَهر شــــوی بی زبان!
منبع : خبر آنلاین
شاعر : ناشناس
