با قیمت فعلیت تو ای بادمجان
الحق که شدی مرغ سیاه بی جان
این قیمت تو به مرغ نزدیک شده
اینک بشود ترا دهم بر مهمان
از تو نشود یتیمچه بر پا کرد
حیف است که تکه تکه گردی ای جان
زین پس بدان که زینت یخچالی
دیگر ندهم تر ا زدستم آسان
ای جان بفدای قامت رعنایت
آن رنگ سیاه خوشگلت را قربان
ترجیح دهم ترا به کوبیده کباب
من می خورمت بدون نان وریحان
گر خلق نخندند به من نیک بدان
با پوست خورم ترا ناهار وهر شام
شاعر : اسماعیل تقوایی
