زنِ من قاشق و چنگال می خواست
اتو و بوفه و یخچال می خواست
برایش جوجه و پاچین خریدم
به شدّت غُر زد او چون بال می خواست
همیشه کیفِ او را حمل کردم!
به جای شوهر او حمّال می خواست
اگر جوراب می داد او به بنده
به جایش کیف و کفش و شال می خواست
و من خواهان بردِ “ارتش سرخ”
ولی او برد “استقلال” می خواست!
دوباری پیش رویش شعر خواندم
وَ گفتش: «هیس!»، ما را لال می خواست
به بابای مریضِ خود زدم زنگ
برای کارم استدلال می خواست!
تمام مبلغ مهریه اش را
فقط تا آذرِ امسال می خواست!
شدم ناراحت از دستش ولی او
همیشه بنده را خوشحال! می خواست
شاعر : امیر حسین خوش حال
