«به زمین وزمان بدهکاریم
هم به این و هم به آن بدهکاریم»
به درو پنجره به این دیوار
به خود آستان بدهکاریم
خجلیم از برادر و خواهر
به بابا ومامان بدهکاریم
چند تا سینه ریز و انگشتر
به زن مهربان بدهکاریم
دوستان که جای خود دارند
به همه دشمنان بدهکاریم
به قلی شاطر سبیل گنده
چند تا قرص نان بدهکاریم
به حسن کله پز عزیز دلم
چند تایی زبان بدهکاریم
از خود پاسبان که درگذریم
به سگ پاسبان بدهکاریم
یک دل سیر فحش خواهر ومادر
ما به این طالبان بدهکاریم
به جوانان خستهء بی کار
کار پرآب و نان بدهکاریم
به دوتا مرغ عشق پربسته
اندکی آب و دان بدهکاریم
دو سه تا ران مرغ وچند تا سینه
به همین گربه جان بدهکاریم
بره ها را که یونجه گشته تمام
چند گونی” سامان “(۱) بدهکاریم
یک پالان دو ایکس لارج قشنگ
به خر بی زبان بدهکاریم
چند بیتی تغزل جان سوز
به شب عاشقان بدهکاریم
اندکی استراحت وتفریح
به خدا به” خومان”(۲) بدهکاریم
به خدای لا یزال یکتا هم
چند نوبت اذان بدهکاریم
الغرض ما به هر چه جنبند ست
در عیان و نهان بدهکاریم
……………………………………………..
۱٫ در زبان ترکی به کاه سامان می گویند
۲٫ خومان = خودمان
شاعر : مجید مرسلی
منبع : خبر آنلاین
