سپندارمذگان اصفهانی!

شعر طنز زیر را سرکار خانم زهرا دری به مناسبت ۲۹ بهمن ماه، روز سپندارمذگان با لهجه ی زیبای اصفهانی سروده اند.

بس که بی همدل آ همدم، همه عمرم شده طی
می شورم پلّه های ترّقی را با آب آ تِی

مستم از خیالی عشق، امّا به می لب نزنم
واسطه س شده س میونی جام و لب، قامتی نِی

گاهی وختا به دلم می گم: “چِدِس ؟ عاشقی تو ؟
قهری با خودت مگه با اون لُپی قُلُمبیدِی ؟! ”

روی قبرم بنویسید که تمومی عمری خود
منتظر بود که بیاد،هرجا می گفت:”کوجا و کی ؟!”

چشامم سگ که نداشت، چارنفر عاشقم بشن!
نکوند خر تو چشام بود که می زد جفتکا هی ؟!

حتّی این همراهی اوّلم به من هیچّی نگفت
که می خی بات آشنا بشم خودم یا نیمی خی ؟!

بُغضی توو ناقولوسیم نیشسته از روزی ازل
وا نمی شِد با نوا آ ساز آ آهنگی دی جِی

دستی عاشقی می خواستم که بیگیره دستما
اگه افتادم زمین بهم بوگد: ” آخّه ! …اوفِی …!”

این “ولنتاین” آ “سپندار مذگان” آ روزی عشق
چی چیس که ما ندیدیمش یه شب یا اِوری دِی؟!

من می ترسم که گوگل روزی قیامت که رسید
بیاد اعتراف کونِد چی سرچیدم توو سایتی وی!
شاعر : زهرا دری