چکیده :
گروهی از آثار طنز براساس شوخی و مطایبه با آثار ادبی و هنری که پیش‌تر خلق شده‌اند، شکل می‌گیرند. از آنجا که این امر به نسخه‌برداری و تغییر اثر دیگری منجر می‌شود، از مصادیق نقض حقوق مالکیت ادبی و هنری تلقی می‌شود. ماده ۶ مکرر کنوانسیون برن، تغییر اثر دیگری را در صورت لطمه به حیثیت و شهرت مؤلف برنمی‌تابد و به‌موجب بند ۱ ماده ۹ نیز، تکثیر اثر بدون اجازه مؤلف امکان‌پذیر نیست. بنابراین، مقاله حاضر تلاش می‌کند با روش تحلیلی- توصیفی تعارض استفاده طنزآمیز با حقوق انحصاری ناشی از حقوق مالکیت ادبی و هنری اثر قبلی را بررسی کرده و راه‌حل‌های مقتضی را برای برون‌رفت در دعاوی مرتبط پیشنهاد کند. به طور کلی، آثار طنز با هویت مستقل که دارای درجه‌ای از اصالتند و قصد تخریب یا استهزاء مؤلف اثر نخستین را نداشته و بازار اثر اخیر را نیز تضعیف نمی‌کنند، می‌توانند از اتهام نقض عبور کنند.
کلیدواژه ها :
آثار طنز؛ استفاده‌های طنزگونه؛ حق مادی؛ حق معنوی؛ نقض حق مالکیت ادبی و هنری
نویسنده:
زهرا شاکری: استادیارگروه حقوق خصوصی و اسلامی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی (مؤسسه حقوق تطبیقی)، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مجله حقوق خصوصی – دوره ۱۳، شماره ۱، بهار و تابستان ۱۳۹۵٫
دانلود مقاله
