یک کاریکاتوریست درباره دلایل تشکیل نشدن انجمن صنفی کاریکاتور میگوید، به طور کلی در امور اجرایی تنبلیم و پیگیری نمیکنیم.
امین مویدی دربارهی علل تشکیل نشدن انجمن صنفی کاریکاتوریستها، اظهار کرد: عمدهترین دلیل این موضوع به خود ما کاریکاتوریستها برمیگردد. به این معنا که تا کنون کار تشکیلاتی و گروهی زیادی انجام ندادهایم و به طور کلی در امور اجرایی تنبلیم و پیگیری نمیکنیم.
او افزود: بسیاری از کاریکاتوریستها وقتی به فکر پیگیری تشکیل انجمن میافتند به این فکر میکنند که ایجاد انجمن کاریکاتوریستها هم نتیجهای برایشان ندارد و با بررسی هزینه و فایده معلوم میشود که وجود آن هم چندان سودمند نخواهد بود. در نتیجه میلی به پیگیری آن ندارند. از طرف دیگر نهادهای متولی هم قدم پیش نمیگذارند که انجمنی برای کاریکاتوریستها تشکیل شود البته به طور کلی موافق نیستم که یک تشکیلات صنفی از طریق نهادهای دولتی تشکیل و پیگیری شود.
مویدی دربارهی اینکه پیشتر تعدادی از کاریکاتوریستها در انجمن صنفی روزنامهنگاران عضو بودند و مسائلشان از آن طریق پیگیری میکردند، اظهار کرد: معتقدم باید حتما و قطعا کاریکاتوریستها انجمن جدایی از انجمن صنفی روزنامهنگاران داشته باشند چون همهی کاریکاتوریستها لزوما مطبوعاتی نیستند. ممکن است بخشی از کار کاریکاتور با مطبوعات ارتباط برقرار کند ولی سبکهای دیگری نیز برای کاریکاتور وجود دارد که در مطبوعات بروز پیدا نمیکند. بنابراین نیاز به انجمن فراگیری داریم که کارهای کاریکاتوریستها را پیگیری کند.
مویدی در بخشی از سخنانش اظهار کرد: یکی از مسائل من به عنوان مدیر یک مجموعهی مطبوعاتی این است که خط قرمزها در حوزهی کاریکاتور مشخص نیست. معلوم نیست که محدودیتها تا کجا و به چه صورت هستند؟ اگر مجموعهای پیدا شود که بگوید اینها خطوط قرمز هستند، حتما ما به آنها پایبند خواهیم بود. بسیاری از مشکلاتی که در اغلب مواقع برای کاریکاتوریستها پیش میآید سلیقهای است . گاهی برداشتهایی از یک کاریکاتور میشود که اساسا مد نظر کاریکاتوریست آن نبوده است.
مویدی بیان کرد: اکثر کاریکاتوریستها علاقه دارند که تحت لوای قانون بایستند و به آن پایبند باشند. در واقع کسانی که میخواهند زیر نظر وزارت ارشاد کار کنند به قوانین و محدودیتها احترام خواهند گذاشت. ولی هنوز یک زبان مشترک و مفاهمه شکل نگرفته است که هنرمندان این حوزه از حساسیتها با خبر شوند.
او در پاسخ به این سوال که چقدر لحاظ خط قرمز را برای کار کاریکاتور موجه میداند، گفت: من معتقدم که حضور خط قرمز و قانون طبیعی است. برای برقراری نظم در یک جامعه محدودیتهایی لازم است. طبعا جامعه بیقانون و مطلقا آزاد برای خود آزادی مضر است. جامعه باید قانون داشته باشد وقتی به قوانین پایبند باشیم برای جامعه موثر خواهد بود. البته قوانین بیش از حد هم نباید محدود کننده باشند باید به هنرمند کاریکاتوریست اعتماد وجود داشته باشد و مسؤولین هم به کاریکاتورها و طنز خوشبین باشند. اگر بخواهند بدبین باشند این مسائل و مشکلات همچنان وجود خواهد داشت.
ایسنا