کاریکلماتورهای نائله یوسفی :
با ارزش ترین زیرخاکی ها کارگران معدن هستند.
“سالخورده” از زندگی “سیر” بود.
هنگامی که پای درخت را به ادبیات باز کردند “قلم” شد.
چیزی سرش نمی رفت جز “کلاه”.
بعضی ها با چرب زبانی، نانشان در روغن است.
خصلت اخلاقی سکه ها دورویی است.
مراسم عزاداری سبزه ها “سبزه زاران” است.
پایان شب سیه را برف رو سفید کرد.
دریا برای هضم دلتنگی اش ماه را می بلعد.
حق السکوت که گرفتم وجدانم به صدا در آمد.
بعضی زن ها “مهرشان” در گرو “مهریه” است.
پس از بازنشستگی به استخدام عزرائیل در آمدم.
