کامران شرفشاهی معتقد است در دو دهه اخیر شاهد رشد و جهش چشمگیری در عرصه طنز کشورمان هستیم.
به گزارش شیرین طنز، به نقل از خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری، کامران شرفشاهی نویسنده، شاعر و پژوهشگر با بیان این که در سال های اخیر شاهد رویکرد رسانه های گروهی به طنز و طنزپردازان بوده ایم، اظهار کرد: این موضوع به نوبه خود بیانگر توجه اصحاب رسانه و اهل قلم به نیاز جامعه در این زمینه است.
وی ادامه داد: در قالب جشنواره ها و همایش های تخصصی طنز نیز در سال های اخیر برنامه هایی همانند جشنواره طنز سوره که جایگاه قابل ملاحظه ای در بین طنزپردازان پیدا کرده، برگزار شده است و همچنین رویکردی که در هنرهای دیداری و شنیداری و تجسمی نسبت به طنز پیدا شده است همه و همه دلالت بر رونق و توجه چشمگیری دارد که امروزه طنز در جامعه ما به صورت روزافزونی پیدا کرده است. این طلیعه را می توان به فال نیک گرفت و جای آن دارد که به چشم اندازهای امیدبخش تر و آفاق گسترده تری در این زمینه نظر داشته باشیم.
این نویسنده و پژوهشگر کشور با بیان این که در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی شاهد ظهور طنزپردازان چیره دست و نکته سنجی بوده ایم، عنوان کرد: به ویژه در دو دهه اخیر شاهد رشد و جهش چشمگیری در عرصه طنز کشورمان هستیم که این روند موجب شده است تا شاعران و نویسندگان حتی به صورت خاص در این عرصه فعالیت کنند و انتشار مجموعه های متعدد شعر، داستان و نثر ادبی در قالب طنز، بیانگر ظرفیت هایی است که تنها بخشی از آن تاکنون مجال عرضه یافته است.
شرفشاهی خاطرنشان کرد: با مروری بر ادبیات غنی و کهن پارسی، به این حقیقت دست می یابیم که طنز همواره مورد توجه سخنوران نامدار ادب پارسی قرار داشته است. در آثار برخی از این سخن سرایان رگه هایی از طنز دیده می شود و در آثار برخی دیگر طنز به شکل پررنگ تری جلوه گر است. البته با بررسی آثار شاعران نامدار کشورمان با گونه های مختلفی همانند هزل، هجو، فکاهه و گونه های دیگری نیز رو به رو می شویم. اما طنز به شکل هوشمندانه و زیرکانه ای برای بیان مسائل اجتماعی و مفاهیم اخلاقی در آثار شاعرانی به چشم می آید که از اندیشه والا و دانش افزون تری برخوردار بوده اند.
وی با تاکید بر این که طنز نیازمند فضای باز و آزادی های بیشتری ست، اظهار کرد: به همین سبب در دوره هایی که شرایط مطلوب تری برای بیان حقایق و واقعیت ها وجود داشته، عنصر طنز در شعر شاعران جلوه بیشتری یافته است. این نویسنده گفت: از بین شاعران کلاسیک کشور، سعدی و عبید زاکانی به طنز توجه ویژه و بیشتری نشان داده اند. البته شخصیت های دیگری نیز به تقلید از این شاعران کوشیده اند تا در این عرصه طبع آزمایی کنند. در دوران مشروطیت نیز شمار چشمگیری از شاعران کوشیدند تا از قالب طنز برای بیان اندیشه های اصلاح گرایانه خود سود بجویند و البته در این مسیر برخی به افراط افتاده اند که این نکته بسیار مهم است . نباید در بیان مسائل و مفاهیم اجتماعی از میانه منطقی و اخلاقی فاصله گرفت و دچار افراط و تفریط شد.
