برای لفظ چمن قافیه نیاوردم / در انتهای سخن قافیه نیاوردم
“قافیه نیاوردم” شعر طنزی است که به لطف خداوند متعال در مرداد ماه ۱۳۹۳ مرتکب شدم.
برای لفظ چمن قافیه نیاوردم
در انتهای سخن قافیه نیاوردم
در آن زمان که نوامیس عاشقم بودند
برای حضرت زن قافیه نیاوردم
اگر که روح و بدن یک تناسب شعری است
برای روح و بدن قافیه نیاوردم
در آن زمان که وصیت نوشته بودم من
برای قبر و کفن قافیه نیاوردم
برای گاو نرش میشود کنم کاری
برای مرد کهن قافیه نیاوردم
برای شعر من اصلا ردیف نیسان نیست
برای تاکسی ون قافیه نیاوردم
زمان معرکه خوانی سرآمده دیگر
برای وقت زدن قافیه نیاوردم
درون طنز نباشد عجیب گر بنده
برای گاه محن قافیه نیاورده
برای یاد شما گهدار، اما نه
برای یاد سمن قافیه نیاوردم
تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
چرا که درخور تن قافیه نیاوردم
تو آمدی به برم خواستار من بودی
برای شعر تو، من، قافیه نیاوردم
برای آنکه خداوند را بیاید خوش
درون مصرع آخر دگر نیاوردم
شاعر : مرتضی جهانی مقدم
بیوگرافی مرتضی جهانی مقدم :
به نام خداوند شلغم، خیار و کدو! به نام خداوند این آدم بذله گو! در آخرین روزهای بهاری سال ۲۵۴۸ شاهنشاهی!!! استغفر الله! ببخشید سال ۱۳۷۷ هجری شمسی در شهری به دنیا آمد که با وجود ایشان شهر مذکور لقب پایتخت تاریخ و تمدن ایران زمین را گرفت. همین که داشت در همدان به دنیا می آمد نمیدانم چه شد سرش به جایی خورد، از دست پرستار در رفت و یا بند ناف دور گردنش پیچید که در آینده دست به ارتکاب شعر طنز زد. آمارش را درآوردم بچه ی خوبی است، غیر از همان چند سال اول دیگر جایی را خراب نکرده!
عین یک بچه انسان متمدن در ابتدایی شروع به تحصیل کرد و پس از اتمام دوران ابتدایی و اخذ مدرک ابتداییم تشریفش را برد راهنمایی، پدر مدرسه راهنمایی را درآورده و مدرک سیکلم را اخذ نمود هم اکنون مانند دیگر فرزندان حضرت آدم در دبیرستان برای اخذ مدرک دیپلم و در پایه سوم رشته انسانی مشغول به تحصیل است. از او پرسیدم فعلا قصد ادامه تحصیل دارد! لطفا اصرار نکنید.
