menu
shuffle search add person
انصراف
cancel

شیرین طنز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید :

keyboard_double_arrow_left keyboard_double_arrow_right

پیشنهاد
شگفت انگیز

بزن بریم

بیخیال

وودی آلن

آثار وودی آلن در شیراز نقد و بررسی شد

کارنامه سینمایی و آثار «وودی آلن» نویسنده و كارگردان برجسته آمریكایی در شیراز نقد و بررسی شد.

به گزارش شیرین طنز، به نقل از خبرنگار مهر، در ادامه نشست‌های نمایش و بررسی آثار سینمایی کافه بهار نارنج شیراز با موضوع سینما، جمعه شب نشست بررسی و نمایش آثار وودی آلن نویسنده و کارگردان برجسته آمریکایی با نمایش فیلم «نیمه شب در پاریس» برگزار شد.

وودی آلن

ریشه سینمای آلن در تئاتر است

در این برنامه که توسط انجمن ادبی و هنری «آنیما» برگزار شد، یک نویسنده و منتقد سینما با برشمردن تاریخچه سینمایی آثار آلن، گفت: ویژگی وودی آلن به تصویر کشیدنِ نوعی «طنز نامتعارف» است؛ طنزی گزنده که شوخی های اجتماعی و سیاسی بسیاری در خود دارد و در بسیاری از موارد ریشه های آنها را در تئاتر و ایده های برتولت برشت، هم چون فاصله گذاری بازمی یابیم.

مهران چهرازی با اشاره به دیگر آثار وودی آلن، ابراز کرد: در فیلم «منهتن» که از دیگر ساخته های وودی آلن است، تصاویر خاصی از آمریکا و شهر نیویورک را به طور مشخص می بینیم، شهرهای شلوغ همراه با نماهای دور از شب و اینها بیشتر نزدیک به بخشی از سینمای کلاسیک آمریکاست اما این را هم باید در نظر داشت که وودی آلن تلاش می کند تا از این سنت فاصله بگیرد.

این منتقد سینمایی ادامه داد: شخصیت های مهم فیلم های وودی آلن هم متأثّر از همین طنز گزنده هستند. گاهی تلخ اندیشی های وودی آلن میان شوخی های او گم می شود اما با کمی دقت می توان به آن رسید. مسئله رابطه در جامعه مدرن از دغدغه های عمده سینمای اوست که تأثیر پذیرفته از سینمای مدرن اروپاست. از فیلم «منهتن»، تا «نیمه شب در پاریس» شاهد تلاش‌ها، گسست‌ها وشکست‌ها را در روابط انسانی هستیم. او به حقیقت ارتباط انسانی بدبین است ولی با یأس با این مشکل مواجه نمی شود بلکه با ایده های هجو و شوخی های متعدد آن را نقد می کند.

آلن؛ پاریسی شکل یافته از نگاهی نوستالژیک می سازد

وی افزود: مسأله اصلی در این فیلم خودِ پاریس است؛ شهری که از نشانه های مهم مدرنیسم است و همواره بستر حضور جریان ها و آدم های مهم و اتفاقات خاص در دوران جدید بوده است. پاریس آلن پاریسی شکل یافته از نگاهی نوستالژیک است که آن را به مثابه پناهگاهی پر شور و دلپذیر نمایان می کند اما تصاویر کاملا متفاوتی در مقابل این نوع تصاویر وجود دارد. از پاریس آخرین تانگو در پاریس برتولوچی و پاریس فیلم پنهان میشاییل هانکه تا پاریس های نسل جدید فیلمسازان رادیکال فرانسوی مثل گاسپار نوئه و برتاند بونلو که در فیلم های برگشت ناپذیر و خانه لذت تصاویری به شدت انتقادی و گزنده از پاریس نشان می دهند.

چهرازی خاطرنشان کرد: فیلم به لحاظ روایی بسیار ساده پیش می رود. داستان آدمی که به پاریس سفر می کند و رابطه ای که در آنجا با نامزد و خانواده نامزدش دارد برای وی بسیار ملال آور است ایده سفر کردن و قرار گرفتن در یک مکان و از آنجا به زمانی دیگر رفتن از ایده های قدیمی در ادبیات و سینماست که در این فیلم وودی آلن به سراغ آن رفته است.

این منتقد و پژوهشگر سینما و فیلم در پایان، اظهار کرد: فیلم های آلن در اکثر مواقع از غنای تصویری خوبی برخودار نیستند وداستان ها و دیالوگ ها ارتباط خوبی با تماشاگر نمی تواند برقرار کند. پاریس هم در این فیلم بیشتر با شکلی کارت پستالی تصویربرداری شده تا فرمی که خلاقانه باشد. وودی آلن هرچند تحت تأثیر فیلمسازان مدرن است اما به لحاظ فیلمسازی و فکری بیشتر متمایل به کلاسیک هاست.

chatنظرات شما

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

اپلیکیشن کبریت کم خطر