رحیم میرعظیم
عدم اقبال رسانه‌های جدید به طنز را باید در گسیختگی رابطه طنز، مردم و این رسانه‌ها جستجو کرد.
طنز مطبوعاتی در ایران و از شروع آن، تاریخی پرفرازونشیب دارد و تنها نگاهی به حدود ۴۰ سال اخیر، اوج بالا و پستی‌های این عرصه را نمایان می‌کند.
دیرزمانی نمی‌گذرد که دکه‌های مطبوعاتی که روزگاری یکی از اصلی‌ترین منابع دریافت اطلاعات مردم بودند با نمایش مجموعه‌ای از نشریات تخصصی طنز و مطبوعاتی که طنز را بخشی از کار خود قرار داده بودند، بزرگ و کوچک را به سمت خود جلب می‌کردند.
این نشریات با تعطیلی خودخواسته «گل‌آقا» به‌عنوان اصلی‌ترین و پرمخاطب‌ترین آن‌ها، از رونق افتادند و کم‌کم رنگ و بوی دکه‌های مطبوعاتی عوض شد.
اما حضور طنز در مطبوعات که خود زمینه‌ساز ایجاد فضای طنز در جامعه و چاپ نشریات طنز شده بود هیچ‌گاه پایان پیدا نکرد بلکه گاهی پررنگ و گاهی کمرنگ بود.
بر هیچ‌کس پوشیده نیست که بیان مشکلات در این قالب و باهدف اصلاح جامعه، بسیار زیبا و دل‌نشین است اما چرایی کمرنگ شدن آن، نیاز به واکاوی دارد.
بی‌شک افراط‌وتفریط در هر زمینه امری ارزشمند به‌حساب نمی‌آید و در این میان، نمی‌توان نقش این‌گونه برخوردها با حوزه طنز در برخی از دوره‌های بعد از انقلاب اسلامی توسط رسانه‌ها و طنزپردازان را نادیده انگاشت.
مردم به طنز مطبوعاتی به‌عنوان یکی از بهترین راه‌ها برای بیان مشکلات خود اعتماد دارند اما چنان چه طنزپردازان و رسانه‌ها نتوانند منصفانه و فارغ از دیدگاه‌های شخصی و سیاسی به این مسئله بپردازند؛ جایگاه خود را در جامعه از دست می‌دهند.
شاید بتوان گفت که گسست رابطه مردم با طنز را یکی از علل عدم توجه رسانه‌های جدید به این مقوله ذکر کرد؛ زیرا بر اساس اصل عرضه و تقاضا، چنان چه تقاضایی از طرف مخاطبان رسانه‌ها برای انتشار طنز وجود نداشته باشد به‌صورت منطقی، دلیلی برای فعالیت در این حوزه به وجود نمی‌آید.
عدم توجه رسانه‌های رسمی به طنز، آسیب‌های جدی را متوجه فعالان آن می‌کند که یکی از آن‌ها، انتشار آثار در فضاهای مجازی غیررسمی و عدم توجه به خطوط قرمز است.
شاید بتوان یکی دیگر از علل آسیب دیدن طنز رسانه‌ای را عدم تحمل نقد از سوی مسوولان عنوان کرد و این مسئله را شاید بتوان متوجه رسانه‌ها نیز کرد.
دیرزمانی نیست که شاهد ستون‌هایی در مطبوعات بودیم که تیتر و اخبار رسانه‌های دیگر را با نگاه طنز بررسی می‌کرد و اکنون کمتر شاهد چنین نوشته‌هایی در رسانه‌ها هستیم.
به هرحال، توجه به طنز رسانه‌ای به‌عنوان یک فرصت برای بیان مشکلات و معضلات اجتماعی باوجود فراز و نشیب‌های بسیار، هیچ‌گاه از کانون توجه مردم خارج نشده است.
لازم است که در یک نگاه جامع و کارشناسانه از سوی سیاست‌گذاران فرهنگی، متصدیان رسانه‌ها و به‌ویژه رسانه‌های جدید و طنزپردازان، این موضوع موردبررسی قرار گیرد تا یک‌بار دیگر شاهد رونق طنز مطبوعاتی در جامعه باشیم.
انتهای پیام/
منبع : فارس
۲ دیدگاه
رحیم میرعظیم:
سلام.ممنون از توجه شما به این مطلب
مدیررحیم میرعظیم:
سلام، تشکر از شما بابت این مطلب.