لباسخوانی یک اجراست. اجرایی متفاوت و تازه برای آنها که از موسیقی و مفاهیم کلیشه شده در فرم و محتوا خسته اند.
لباسخوان ها آداب خاص خودشان را دارند، حرفهای منحصر به خودشان را می زنند!آنها لباس های یکسان نمی پوشند، پیرو سبک خاصی در موسیقی نیستند و حتی در استفاده از شعر و ساز و به عبارت بهتر صداها خودشان را محدود به چارچوب ها و مصوبات از پیش معمول و مرسوم نمی کنند ، پس دوک، قیچی، کمان حلاجی و چرخ خیاطی را به صحنه می آورند و از حضور مانکن های سرگردان، عریان و آویزان در جهت معنا بخشی در صدا و تصویر کمک می گیرند و روایت داستانی خود را از زبان لباس ها در ۱۳ پرده بازگو می کنند: پنبه، دوک، رقص دوک، لباسخوانی، چرخ خیاطی، ویترین، روسری خوانی، آستین خوانی، دامن خوانی، پیرهن خوانی، بند رخت، کفن خوانی و زیپ زبان بسته پرده های کارشان است که طوری چفت و بست شده که تو گاهی اصلا نمی فهمی از یکی به دیگری می روی.
(منبع : http://tarang.blogsky.com)
گروه موسیقی نوژان به سرپرستی بابک رجبی و سینا فرزادی پور در برنامه ی ۱۰۵۰ رادیو هفت مورخ ۴ دی ۹۳ و هنرسرای خورشید اصفهان در اسفند ماه ۹۲ قطعاتی از لباس خوانی را اجرا کردند که در ادامه می بینید :
