وحید حاج سعیدی :
یکی از مشکلاتی که امروزه در اقتصاد هم مسئولان و هم مردم را به درد سر انداخته است و کماکان لاینحل باقی مانده است « عدم هماهنگی جیب مردم با برخی آمارهای اقتصادی منتشره » است! یعنی اگر در گذشته ملاک اوضاع اقتصادی سرخی صورت افراد بود و خلق الله با سیلی صورت خود و زن و بچه را سرخ نگه می داشتند الان شرایط پشت رو شده است و صورت جای خود را به جیب داده است. البته این تحلیل تنها نظر حقیر سراپا تقصیر نیست و حتی بزرگان مملکت نیز چنین نظری دارد. جناب آقای حسن روحانی، رئیس جمهور مملکت نیز در آغاز به کار در دولت خود جمله ای گفت که تا به امروز یکی از جملات معروف رئیس جمهور به شمار می رود که البته گاهی اوقات درد سرهایی را نیز برای دولت نیز فراهم کرده است. روحانی در این جمله معروف بیان داشته بود: «ملاک گرانی جیب مردم است نه آمار و ارقام نهادهای دولتی» و بعدها نیز دوباره تأکید کرد که «معیار سنجش تورم باز هم جیب مردم است و بنده همچنان قبول دارم که در زمینه گرانی، ارزانی و زندگی ملاک جیب مردم است.» ( به نقل از جراید)
ملاحظه فرمودید اوضاع از چه قرار است. یعنی این وعده ها و آمارهایی که دوستان در مراکز مختلف در خصوص کاهش نرخ تورم و خروج از رکود و … عنوان می کنند چندان با مذاق جیب ملت سازگار نیست و به قولی « جیب اگر جیب من و وعده اگر وعده توست آنچه البته به جایی نرسد آمار است!»
علی ای حال از آنجایی حقیر در ارائه راهکار هایی سوفسطایی و کشیدن نقشه راه ید طولائی دارد، به شیوه مالوف و رسم معهود چند رهنمود ارزنده و مدبرانه در این خصوص ارائه می کنیم:
الف) طراحی جیب واحد: پیشنهاد می گردد با هماهنگی صنف محترم خیاطان و دوستان اداره استاندارد، نوعی جیب استاندارد دارای قابلیت سازگاری با آمار های دولتی و غیر دولتی طراحی شود تا منبعد در صورت کاهش تورم یا رشد آمار های مثبت دولتی، مردم هم یک نموره اثرات آن را درک کنند. در حقیقت با اجرای این طرح مردم تکلیف خودشان را با جیب شان مشخص می کنند و دولت نیز می تواند بر اساس جیب مردم برنامه ریزی اقتصادی داشته باشد.
ب) درز گرفتن جیب های نجومی: ظاهراً جیب برخی از افراد خاص در جامعه و به عبارتی « از ما بهترون» با چاه ویل یک قرابت و خویشاندی دیرینه دارد که هر قدر هم اختلاس می کنند باز هم اشتهای مالی دارند و حتی حاضر به انصراف از یارانه ۴۵ هزار تومانی هم نیستند. تا جایی که طرف از کانادا پیام داده است: مرد حسابی من از بزرگترین بانک مملکت فقط سه هزار میلیارد اختلاس کردم شما چطور از یک صندوق ۸۰۰۰ میلیارد بالا کشیدید؟! فلذا پیشنهاد می شود طرح درز گرفتن جیب ها نیز در دستور کار قرار گیرد. خدا را چه دیدید. شاید با درز گرفتن این جیب های نجومی، بتوانیم برخی چاله چوله های مملکت را پر کنیم!
منتشر شده در روزنامه کلید
